Tekst

Federale overheid voorziet structureel budget na syndicale acties zorgsector

Op 18 juni organiseerde ACV Puls met andere vakbonden een ‘online Non-Profit Actiedag’ in Vlaanderen (www.samenvooreenpact.be). De federale overheid besloot daarop eind juni een deel van het federaal zorgpersoneel te bedanken met een “eenmalige horecacheque”.

Dat kwam bij vele werknemers in de zorgsector slecht aan. 

Nu legt de federale overheid dus een een substantieel budget op tafel voor structurele verbetering van de lonen en de arbeidsvoorwaarden in de zorgsectoren onder haar bevoegdheid: 500 miljoen € gaat naar loonsverhoging, 100 miljoen voor betere arbeidsomstandigheden en 400 miljoen was als goedgekeurd voor het “zorgpersoneelfonds”.

Op de Vlaamse regering is het ondertussen afwachten voor structurele maatregelen. Ook voor de Vlaamse regering is de realiteit voor de werknemers in de sectoren die onder haar bevoegdheid vallen nochtans bikkelhard.

De noden van zorg en welzijn zijn manifest duidelijk voor iedereen, in heel de samenleving. Onder wiens politieke bevoegdheid de deelsectoren vallen kan geen criterium zijn voor maatregelen. ACV Puls wenst niet meer opnieuw in maandenlang aanslepende onderhandelingen terecht te komen. Ook op Vlaams niveau wil de vakbond geen politieke alibi’s meer horen om opnieuw niet te doen wat dringend noodzakelijk is.

Op woensdag 8/7/2020 gaat een eerste contact door tussen de Vlaamse regering en de sociale partners. ACV Puls vraag alvast om structurele oplossingen, waaronder:

  • Een degelijke en betere verloning voor alle werknemers in de sector;
  • niet telkens weer opnieuw en langdurig acties moeten voeren voor letterlijk elke euro vooruitgang;
  • meer instroom van onmisbaar personeel en een ernstige aanpak van de aanslepende werkdruk;
  • degelijke, leefbare en aantrekkelijke werkvoorwaarden met ruimte voor het eigen leven, dat is echt een job om fier op te zijn;
  • niet besparen maar investeren in meer personeel: kom niet af met een nieuw post-corona politiek alibi om structurele oplossingen alweer op de lange baan te schuiven.

Charis steunt de actie

Laat het niet ophouden bij een applaus.

Laten we het gevoel van samenhorigheid en het respect voor alle mensen die zorg dragen voor een anderen vasthouden en omzetten in daden.

Toon de regering wat belangrijk is en eis hetzelfde respect van hen !

“Ook zie je jezelf niet als onderdeel van het probleem, je hebt altijd de keuze om onderdeel van de oplossing te zijn .”

Mijn boodschap aan de non-profit

Mijn boodschap aan de non-profit;

  • Loon opwaarderen !
  • Kwaliteitsvolle zorg door voldoende personeel aan te werven, in alle geledingen van de zorg
  • Pensioen op 65 en niet op 67
  • Kansen voor de zorgverleners om op oudere leeftijd in een menswaardige landingsbaan te kunnen stappen met behoud van loon!

Patrick

En toch, het is het mooiste beroep op aarde.

Vandaag is het 18 juni 2020.
Het is tevens een actiedag in de zorg. Veel van mijn collega’s gaan voor een hoger loon. Ik ben weer de dwark in de bende. Ik hoef geen hoger loon (het mag, maar moet niet). Ik wil collega’s. Meer collega’s per shift. Graag door een verhoging van de minimale bezetting bij wet. Zonder rare uitzonderingen.
Baggeren voor meer loon blijft baggeren!
Ik ben gek op mijn werk, maar er zijn dagen dat mijn lijf pijn doet en langs alle kanten kraakt en kreunt na een paar dagen werken. Er zijn dagen dat ik niet aangenaam ben door stress. En toch, het is het mooiste beroep op aarde.

Wij hebben ‘s morgens 3 shiften die starten. De ene, de vroegste, start om 6 uur. Deze shift verzorgt 13 mensen. Dus 13 mensen wassen, kleden, eventueel wondzorg. Dat is veel, 13 mensen!
De andere shiften starten om 7.15 uur. Deze shiften wassen 11 mensen, waarvan de de samen gedaan wordt. 11 Mensen wassen, kleden, eventueel wondzorg.
We proberen om 10.30 uur klaar te zijn, want dan is het overdracht. En vullen we onze tablet aan. En tekenen we de medicatie af. En drinken we koffie.
Om 11 uur starten we met mensen op het toilet te zetten, beenzakjes te legen en met ze naar de lift te brengen. Er is één collega die de medicatie van 12 uur controleert en aftekent. Beneden vangt een collega ze op om ze naar de eetzaal te brengen.
Wanneer iedereen daar zit, delen we de soep rond. We helpen de mensen met eten die hulp nodig hebben. Na de soep delen we het middagmaal uit en helpen we wederom de mensen die hulp nodig hebben. De vroegdienst neemt nu 30 minuten pauze.
De laatdienst brengt de maaltijden naar boven naar een aantal mensen die niet naar beneden komen om te eten.
Na het eten worden een groep mensen naar boven naar hun kamer gebracht. Een andere groep blijft beneden. We helpen de mensen met hun toiletbezoek en zetten hen in een comfortabele zetel.
Wanneer iedereen te rusten zit, en er is tijd over, helpen de gebroken diensten de vroeg- en laatdienst met het gereedzetten van de eetzaal, de avondmaalkarren en de koffie.
Het is nu 13 uur.

We krijgen het rond, maar er is geen ruimte voor bijzondere dingen. Er mag niets verkeerd gaan, er mag niemand onwel worden. Daar is geen tijd voor. En toch krijgen we het voor elkaar om er tijd voor te maken. Hoe? Ik weet het niet. We zetten weer een stapje extra. Een extra stapje bij, bij dat extra stapje dat we al dagelijks zetten.
Onze chef is godzijdank iemand die ons echt aan alle kanten probeert te helpen. Echt iemand die onze problemen aanhoort én probeert op te lossen.

Vandaag is het dus een dag voor actie in de zorg.
Mijn protest is dit stukje tekst.
Ik mag op pensioen in 2037, wanneer ik 67 jaar oud ben. Ik hoop dat mijn lijf het haalt.
Denk eraan wanneer er weer verkiezingen zijn. Stem dan voor de zorg. Vraag de politici om te onthouden wat er tijdens coronatijden is beloofd. Geef mij en mijn collega’s zodat we ons werk kunnen volhouden tot ons 67ste. Want we doen het echt graag!

Jenneke

over hoe geen moeite teveel was

De coronacrisis plaatste veel inwoners in de ouderenzorg in afzondering en eenzaamheid. Dit personeelslid getuigt over alle moeite die ze deed om dat op te vangen:

“Morgen zitten onze 120 bewoners in de Seniorencampus 100 dagen in afzondering van hun familie, geen Grand Café, niet buiten het gebouw mogen, ….

Samen met mijn collega heb ik alles op alles gezet om het gemis van familie en hun eenzaamheid op te vangen.
Whatsappen, Skypen, Chatten en Telefoneren (ook buiten onze werkuren), kaartjes met facebookgroeten voor onze bewoners, begeleiding bij ontmoetingen aan het hek, … niets was en is ons teveel om bewoner en familie verbonden te houden!!! We hebben ook vele filmpjes opgenomen en privé doorgestuurd naar families.
Doch, dat was nog niet voldoende!

Ik had al vanaf dag één besloten om elke avond een verslag uit te brengen op Facebook met heel veel foto’s en uitleg, waar ik elke dag in mijn privé minstens 4 uren mee bezig was. Ik werkte in die drie maanden meer vrijwillig dan dat ik betaald werd! Allemaal voor onze ouderen die het heel zwaar hadden! Hopelijk worden we nu meer gewaardeerd!

Paul Schrijvers, creatief & solidair

Opstaan, Afstaan ,Tussen stAAN .


GeZONdheid! Bubbels blijven bubbels, van 4 naar 10 !
Alles weeral toegelaten ,behalve de uitZONderingen .
Druk,druk,druk :daaronder zitten politici grrrraag,
onder een paraplu ook,al is het nu veeeel te droog .
Een drukteMETER voor de Crem de la Crème .


Ondertussen manifesteert de massa,handgel en maskermond,
zouden Black Lives plots gaan “matteren” ?
Lijkt iedereen te willen ontsnappen,uit te breken, vrij te zijn?
Goedgelovigen maken zichzelf wijs .

Een buffel in Duffel als een wolf in de weide :Welkom Wolf ,
waar kan Roodkapje nu nog heen?naar een WZC,een Wolfzorgcentrum
daar zou grootmoe wafels halen (sprookje wordt spookje) .
Zelfs in de hemel zijn zwarte gaten plat .

Steunkousen voor allerlei sectoren,ZORGen voor spreiding,
een mooie voor de restricties ,de tekorten,de omslag van veel
naar minder veel :OEI, snel nog wat aandacht voor vergeten groepen.
Hinders krijgen een premie want wie zich aan de regels houdt,
geen opdoffer voor een groot offer, dan gaat er NIETS fout.
Cultuur als duurzame kuur ?

Wat is de houdbaarheid van kwetsbare ouders en ouderen ?
Do the Coronamove ,volledig coronaproof. Angst en Onzekerheid
blijven bonken : PERspectief + VERtrouwen = TOEkomst .
Exitstrategie is er wel één van mond,neus -en andere lapjes
vooral eentje van lange adem ,indien nog voorradig .
Zweten in eigen nat,seks is werk maar met een af-stand ,
liefste anderhalve meter .
Zwemrandjes vanaf 1 juli en dan allen naar de wellness van Wilmés !

BUREN EN PATIENTEN IN OOSTENDE DANKEN DE ZORGSECTOR

Chris Vanbillemont, verpleegkundige AZ Sint-Jan campus HS, getuigt: “Op een morgen de eerste dagen na de lockdown ga ik naar mijn werk in het ziekenhuis en zie ik dit op mijn stoep geschreven staan. Ik kreeg om zeggen de tranen in mijn ogen door de appreciatie van onze buren. In onze directe omgeving ter hoogte van het Vlaams Plein in Oostende hebben de buren dagelijks stipt om 20u geapplaudisseerd, niet alleen voor ons maar ook voor de postbode die ook in de straat woont en de kassierster van de Carrefour die ook in de straat woont, kortom voor iedereen die zich van in het begin van de lockdown heeft ingezet en risico’s heeft genomen om anderen te blijven dienen en bijstaan.”

“En de zorg voor de zorg? De zorg voor de krijgers tegen het virus: het zorgpersoneel dat al jaren zorgt voor anderen maar nog steeds in de kou blijven staan als het gaat om meer omkadering, ondersteunende maatregelen, het verhogen van de normen.
Ik werk al bijna 39 jaar als verpleegkundige en als 39 jaar werk ik hoofdzakelijk in de minimale bezetting van personeel , er is om zeggen nooit geen buffer. De activiteit in de zorg neemt toe, de wetenschap evolueert verder, altijd maar meer en ingewikkelder werkomstandigheden met een minimum aan personeel.

Ik hoor heel wat collegae zeggen dat ze geen premie willen, maar waardering voor het werk door aangepaste normen naar de tijdsgeest van nu, een eerlijke verloning. En de continue flexibiliteit die van ons verwacht wordt moet stoppen. Nu de druk van de bevolking wegvalt, moet de politiek eens een duidelijk standpunt innemen om zorgverleners bij te staan. Aan de bevolking en de patiënten zal het niet liggen. Ook zij verdienen de beste zorg door ons.”

Boodschap van Brigitte De coster uit Kraainem

Voor een goede zorg is er kwaliteit in jobs en diensten nodig. Er moet geïnvesteerd worden en niet bespaard op het zorgpersoneel! Samen voor een pact voor zorg en welzijn.